لالایی فیلم هزارتوی پن، یه حس نوستالژی غریبی بهم می‌ده. نه بخاطر اینکه فیلم قدیمیه، من اصلا تو بچگیم این فیلمو ندیدم. ولی یه حس عجیبی بهم می‌ده که هیچوقت با هیچ فیلم دیگه‌ای تجربه نکردم. جالبه چون دقیقا حس داستان فیلم رو بهم القا می‌کنه، حس دلتنگی برای خاطراتیه که هیچوقت تو این زندگی تجربه نکردم، انگار یه نوستالژیه برای دوران کودکیم توی یه زندگیِ دیگه، یه دوره زمانی دیگه، یه دنیای دیگه. توضیحش سخته، ولی گاهی که دلم می‌گیره لالاییشو زمزمه می‌کنم.